Hier krijgen ze de aandacht die ze niet verdienen: witte olifanten, Soda-Brücken, moderne ruïnes, zielige monumenten, grens-curiosa en andere verweesde plekken

zwembad

Strandbad Winterswijk in crisistijd

Werkverschaffingsprojecten uit de jaren 30 van de vorige eeuw: altijd de moeite waard. Ze leidden  vaak  tot interessante , minder noodzakelijke objecten in het landschap. Veel parken, openluchttheaters of speeltuinen danken hun bestaan aan dé grote crisis. Zo ook het strandbad in Winterswijk uit 1933.

Op zich geen fiasco, wel een probleemkindje, zoals bijna ieder gemeentelijk zwembad. De reden waarom het bad werd gesloten is opvallend, zoals er meer interessante en ook oninteressante zaken naar voren komen in de Wiki van het strandbad. De kleur van de glijbaan bijvoorbeeld…….

Op bezoek

In 2011 is de poort dus weer geopend van wat inmiddels een rijksmonument is. De timing van ons bezoek – zomer 2009 – was dus perfect. Het bad was al acht jaar gesloten en de restauratie moest nog beginnen. Verval verzekerd! Alleen jammer van die gesloten poort en al die hekken om het bad.

Pedagogisch misschien minder verantwoord, maar samen met mijn toen 5-jarige dochter zochten we naar dat altijd, bij ieder hek onvermijdelijk aanwezige plekje waar je er door/over/onderdoor kunt. Eenmaal binnen was het smullen. En inderdaad: er was een oranje glijbaan. En ook een duiktoren. En zelfs troebel water.

Prachtig natuurlijk, zo’n ruïne, maar uiteindelijk fijn dat het mooie strandbad de status van monument kreeg, is gerestaureerd en weer wordt gebruikt. Je zou bijna gaan verlangen naar een nieuwe crisis met  nieuwe, verrassende werkverschaffingsprojecten.

Bij de aanleg van het strandbad heeft het Rijk 70% van het arbeidsloon betaald. Het bad was een gemengd zwembad. Als je daar als katholiek ging zwemmen, mannen en vrouwen door elkaar, was je een zondaar. Katholieken moesten eigenlijk naar Groenlo (foto Hans Groene)

Opvallend!!! Wie goed kijkt, ziet op Google maps dat de oranje glijbaan de restauratie niet heeft overleefd!